Precyzja

- Jeść! - prosi Lila, hipnotycznie wpatrzona ciasto w leżące na stole pomiędzy różnymi specjałami z grilla.
- Co chcesz, kurczaka?
- Nie.
- A może kaszanki?
- Nie.
- Kiełbaski?
- Nie!
- To co chcesz?
- Jeść!!

Na jeden dzień

wróciliśmy na łono.
Dziecko szczęśliwe.

Wakacje

No to byliśmy na urlopie. 5 dni. Na działkę przyjechaliśmy w piątek - lało, w sobotę nie lało, żeby dla odmiany lunąć w niedzielę, w poniedziałek kropiło, we wtorek było tylko pochmurno, za to nadrobiło w środę. I wtedy się wkurzyłam i obwieściłam mokremu otoczeniu, że nie po to, cholera, brałam urlop, żeby marznąć i moknąć, więc resztę wakacji spędzę w kulturalnych warunkach, z łazienką, z klopem, z pralką i zmywarką, podziwiając deszcz zza szczelnych okien.
Deszcz w dupie ma moje podziwianie i dzisiaj się schował, więc zza szczelnych okien podziwiam słońce i +21, zastanawiając się, czy aby nie można było jeden dzień poczekać...

Dla równowagi wypada mi przedstawić trzy absolutnie zadowolone z wyjazdu istoty, zupełnie niezrażone aurą: Bazylię, Tymianka i Liluta.
Ziółka wypuszczone na wolność po męczącej podróży samochodem od razu zaczęły pomykać w zlanej deszczem trawie jak młode ropuszki i tak pomykały przez pół nocy, przychodząc tylko raz na czas wytrzeć mokre tyłki w naszą pościel.
Lilianka dzielnie wdziewała kaloszki oraz pelerynę z kapturem i wychodziła na eksplorację okolicy, podziwiając kaki, simaki, liski, baki* (te, które się nie utopiły) i kwicząc z radości na widok mokrych pajęczyn.

* kwiatki, ślimaki, listki i biedronki



A kiedy nie padało, trenowała na równoważni

Siuśkowo

20 miesięcy i 26 dni

Lilka udowodniła, że teorie o szybszym odpieluchowaniu dzieci chowanych w tetrze są śmiechu warte. Latała z rozkoszą w zasikanej pieluszce, aż jej się bokami wylewało - i w niczym nie mąciło jej to komfortu brojenia.

Ostatnio coś się zmieniło - z niefrasobliwej abnegatki z mokrymi majtami przerodziła się w małą upierdliwą higienistkę. Już sama nie wiem, co gorsze.
Na przykład: wykąpana i opampersiona na noc Lila domaga się długo i namiętnie, żebyśmy do niej zajrzeli. No to zaglądamy. Mała terrorystka, bez śpiworka, bez spodenek i bez pieluchy stoi na łóżku i z miną lekko zniecierpliwioną podaje mi pieluszkę, którą miała na sobie. "Si!", mówi z wyrzutem, domagając się założenia suchej.
A mówią, że w pampersach dziecko nic nie czuje.
Z grubszymi sprawami rzecz wygląda podobnie, niestety z dużo większym ryzykiem skażenia otoczenia. Po ostatnim praniu prześcieradła, piżamki i poduszki znacznie szybciej reagujemy na wezwania z łóżeczka.

Niech mi tylko ktoś powie - jak nauczyć dziecko, żeby wołało PRZED, a nie PO?

Dziś nietypowo

bo kulinarnie.
W ogóle w naszym domu kulinaria są czymś nietypowym. Zawsze ilekroć próbuję zrobić dobry obiad, kończy się 4 godzinami w kuchni i nieziemskim syfem dookoła. Przygotowywanie posiłków jest ze wszech miar nieopłacalne.

Ale dzisiaj coś dla Lili miało być.
Świnkowe bułeczki dla wielbicielki Peppy & co.


Przepis na blogu "Moje wypieki"

Lilianka radośnie skonstatowała, że "sinki", a potem odgryzała każdej uszy, ryjek i - zostawiwszy resztę, która w tym momencie przypominała już najtypowszą bułeczkę - szła po kolejną sinkę.
Następnym razem upiekę coś z większą liczbą elementów do odgryzania. Jakieś kwiatki. Albo stonogi.

Na łonie

20 i pół miesiąca


Lilianka na działce przygotowuje się do roli Starszej i Ważniejszej:


Spożywa chlebek:

Pluska się w basenie:

I na koniec najlepsze - siedzi na nocniku spowita w wytworne złamane róże, obsypana płatkami kwiatów. (Nie, to nie mój pomysł, to babcia).
I jak tu nie lubić wyjazdów na łono natury?