Idyjotka postanowiła się rozmnożyć

Powiedzmy, że to blog-córka. Choć lepiej wyglądałoby "córki".
Tego blogu .

A gdyby ktoś szukał ojca - znajdzie go tu :)

Miłego czytania.


10 lip 2012

Jeszcze o jedzeniu

Rózia kocha jeść, co zostało odnotowane już od pierwszych dni jej życia. Co zostaje odnotowane przez każdego, komu zamajaczą choćby z daleka Rózine obłości. Ostatnio mijała nas na spacerze jakaś pani z dzieckiem, które na widok Rózi zauważyło donośnie "A nasza Lenka to nie była taka gruba!".

W sumie może zamiast się trapić, czy aby ponadwymiarowość Różyczki nie staje się nazbyt jaskrawa, powinnam puchnąć z dumy, że to na MOIM MLEKU takie dorodne dziewoje wyrastają, bo fakt faktem, przez dobre pół roku wszelkie wynalazki warzywno-owocowe napotykały na twardy mur Rózinej wzgardy. Do czasu. Dodania masełka. Masełko w cudowny sposób zamienia niedobrą marchewkę w pyszną marchewkę, mdłą cukinię w cukinię wyrafinowaną oraz paskudny selerek w selerową rozkosz dla podniebienia. Się wie.

W zeszły weekend byliśmy na działce, gdzie dzieciom, również dzieciom-berbeciom, wolno więcej. Głównie dlatego, że rodzice wolą skupić się raczej na odpoczywaniu niż doglądaniu, nakłanianiu, nakazywaniu, pilnowaniu i staraniu się. Rózi wolno było arbuza (gdyby arbuz miał kości, zostałby do kości wyssany, ale ponieważ m tylko skórę i pestki, brakuje odpowiedniej metafory), chlebka - tu pozwolę sobie zaprezentować nieskrywaną chlebkową rozkosz:
a także NIE wolno było ciasta, co Rózia zanotowała z prawdziwą przykrością. Mama z kolei zanotowała w kadrze chrapkę na:
Niestety, nie dali...

Lila tymczasem objadała się zupełnie bezkarnie, pogłębiając Róźkową frustrację.