Nie da się, nawet w najgorszy upał, założyć butków bez skarpetek.
Nie da się jeść łyżką większą od najmniejszej deserowej srebrnej łyżeczki, którą można znaleźć w domu. Jeśli łyżeczka nie jest odpowiednio mała, jedzenie nadaje się do wyrzucenia, a cały fakt trzeba długo i rzewnie opłakiwać.
Nie można wstać z nocnika, jeśli nic się w nim nie znalazło, choćby trzeba było siedzieć pół godziny, domagając się co chwilę czytania nowych książeczek.
Jeśli do fotelika samochodowego wsadzi mama, to się nie liczy. Lila musi wejść sama, inaczej będzie zrozpaczona i nie da się zapiąć.
Surowe warzywa są absolutnie niejadalne.
Nie można użyć nawilżonej chusteczki nie wsadzając jej sobie (przed lub po użyciu, obojętne) w gębę celem namiętnego wysysania.
Nie da się przejść obojętnie obok kotka, bez prób złapania go za ogon.
Ciesz się, ciesz. Za parę lat nie będzie się dało posprzątać pokoju, wyrzucić śmieci, nakarmić papużki, pożyczyć matce kolczyków (w drugą stronę się da).
OdpowiedzUsuń:P
Oczywiście, że nie da się przejść koło kotka bez prób złapania go za ogon. Każdego dostępnego kotka łapię za ogon, a mam prawie dwadzieścia osiem lat:) W ogóle to nie da się przejść obojętnie obok żadnego kotka.
OdpowiedzUsuń