Wspomnienie

Lilka, 3 lata i 10 miesięcy 

Wieczorem próbujemy spełnić swoją rodzicochrześcijańską powinność i pomagamy Lili w modlitwie. Idzie różnie - raz pięknie, a raz mocno opornie, w zależności od nastroju delikwentki. Wczoraj dominowała wersja oporna.
- Lila, to jaką modlitwę dziś wybierzesz?
- Modlitwę-łołitwę.
- Jaką?
- Łołitwę.
- Ale nie ma takiej modlitwy.
- Jest.
- Nie ma.
- A jak kiedyś byłam w niebie, to mi powiedzieli, że jest taka modlitwa.
I koniec dyskusji. Liliana powiedziała łołitwę w tylko sobie (i niebianom) znanym języku i poszła spać.

Inwentaryzacja

Różyczka, 1 rok, 8 miesięcy i 6 dni


Stan rodzinny według Rózi: tata, ja, mama ma cycy, Lila.

Długie karmienie piersią zbiera swoje żniwo na różne sposoby :-)

Ślązaczka

Lilka, 3 lata i 10 miesięcy bez 2 dni

Lila: Zaśpiewam wam "Jedzie pociąg" po śląsku.
My: Oo, po śląsku, no słuchamy!
Lila: "Jedzie pociąg z daleka. Jedzie, jedzie po Śląsku..."

Działkowo

 

Język trzylatka

Lilianka, 3 lata, 9 miesięcy i 24 dni

Wracamy z działki, bez Tatusia Kochanego, który w weekend bawił się na wyjeździe firmowym.
- Mamooo, a jak przyjedziemy do domku, to tatuś już tam będzie?
- Będzie.
- Tatuś będzie i mama też będzie! Ale wypas!

Love is in the air

Rózia, rok, 7 miesięcy i 3 tygodnie


Zostałam dziś zaproszona na działkę znajomej, gdzie wybrałam się z młodszą.
Na niewielkiej i bardzo kids-friendly przestrzeni hasało pięcioro maluchów w wieku na oko od roku do trzech. Rózieczka wszystkich widziała w zasadzie po raz pierwszy, co nie przeszkadzało jej w ochoczym zawieraniu kontaktów międzyludzkich i radosnym oswajaniu nowych zabawek.
Mateusz, najstarszy z gromadki, został poproszony o przyprowadzenie Róży za rączkę do stolika, gdzie już szykowała się parówkowo-pomidorowa uczta. I proszę: Rózia, nie zawsze skłonna do poddawania się czyjejś woli, grzecznie maszeruje w parze. Chwilę potem czujny matczyny wzrok wychwytuje fakt, że córka mniej zajęta jest konsumpcją (Rózia!), a bardziej mizianiem się z Matim główkami i łapaniem za rączki oraz innymi sposobami porozumiewania się ponad podziałami językowymi, jak na przykład precyzyjne przybijanie piąteczek łapkami umaczanymi w keczupie.
Jako że teren był mi nieznany, a zaraz po posiłku młódź zaczęła robić rundę dookoła domku, pospiesznie za młodzią podążyłam, żeby ratować ją z potencjalnych opresji czyhających za chałupką. Okazało się, że jedyną opresją byłam tam ja sama: prawie wlazłam na Róźkę zajętą wymianą całusów z nowo poznanym kolegą. Dzieciaki są urocze, ale mam nadzieję, że jej tak nie zostanie na zawsze.

Monotematycznie albo Tribute to Ciocia Ala

Lilka, 3 lata, 9 miesięcy i 19 dni

Lila wycinała jakieś literki z papieru.
- A to jaka jest literka?
- To jest "A". Powiesz mi pięć słów, które zaczynają się na "A"?
- Alina!
- Dobrze. A pozostałe?
- Alicja.
- I...?
- Ala, Alka i... Alusia.

Panie sklepowe

Lilianka, 3 lata, 9 miesięcy i 18 dni
Rózia, 1 rok i prawie 8 miesięcy

Lilka ostatnio często naciąga mnie na zabawę w sklep, co jest o tyle miłe i niekłopotliwe, że odbywa się na placu zabaw w specjalnym straganowym okienku i nie wymaga żadnych przygotowań ani rekwizytów. Transakcje zawieramy za pomocą gestów i słów, a tych Lila zawsze ma pod dostatkiem.
Rózia również ochoczo przystępuje do zabawy i jako milczący acz zagoniony pomocnik sprzedawcy daje z siebie wszystko.
Razem wyglądają jak Collignon i jego pomocnik Lucien, ci z "Amelii".

- Poproszę kilogram ogórków.
Rózia pierwsza, jak mały wesoły piesek, leci na tyły "sklepu", uradowana przynosi mi garść powietrza, a wtedy wkracza Lila i z rozkoszą strofuje siostrę:
- Rózia, co ty przyniosłaś, to nie są ogórki, mamo, ja ci przyniosę! - Grzebie w wirtualnych skrzynkach, wtedy ja znowu proszę lekko rozczarowaną Rózię o przyniesienie tym razem kilku pomidorków, Rózia leci po rzeczone i historia zaczyna się od nowa.

Walutę również mamy nieskomplikowaną, na ogół płacimy "jeden", z rzadka "cztery" lub "pięć". Ponieważ przedsiębiorstwo Lili i Rózi jest wielobranżowe, udało mi się ostatnio nabyć nowiutką, niekradzioną toyotę za jeden i jeszcze dostałam resztę. "Ja jestem miła i zawsze oddaję pieniendze. Mogę ci dać jeszcze jeden cukierek w nagrodę". Wzorowe podejście do klienta.

Urlopnie

Lenia mam ciągle. Po urlopie trzeba odpocząć, nie? A po urlopie z dwójką dzieci należy odpocząć podwójnie. W zasadzie nie powinnam narzekać, sporą część pourlopowego odpoczynku muszą jeszcze odrobić moi rodzice i siostra, którzy zajmowali się dziewuszkami, kiedy Tatuś Kochany i ja wybyliśmy na kilka dni na zagraniczne chrzciny, porzucając przychówek ze słabo skrywaną ulgą. Przychówek trzymał się dzielnie, nie płakał, a po naszym powrocie zażądał od razu a. cyca (Rózia), b. obiecanych podarków (Lila) i zasypał nas opowieściami. Aż jedną spamiętałam, resztę zjadł leń:

- Wiesz, mamo, a jak was nie było, to ja miałam taki piękny sen.
- A co ci się śniło, córeczko?
- Że wróciliście do domu.
- O, pięknie. I co, cieszyłaś się?
- Nie, przecież spałam.


I jeszcze trochę Działkowych Dzieci:

Nomenklatura

Lila bawi sie dwiema papierowymi kaczuszkami. Jedną nazwala Dziobek Cycka , a drugą - Panierka Cukierka.


A w ogole to wrócilismy z wakacji i mam lenia.

Modlitwa

Lila, 3 lata, 8 miesięcy i 19 dni

Jakoś się święto ostatnio zrobiło, nie wiem czemu. Pewnie dlatego, że jesteśmy zdewociałymi ciemnogrodzianami.
Niedziela. Lila modli się wieczorem:
- Dziękuję, że był fajny dzień, bo byliśmy na działce. I były lody dobre.
- A chcesz za coś Pana Boga przeprosić?
- Przeprosić?
- No na przykład za to, że psociłaś dziś okropnie w kościele.
- Przepraszam, że psociłam - mówi bez przekonania Lila - Ale ja lubię psocić! - Lila odczekuje parę sekund i z satysfakcją oznajmia "Zrozumiał".
- A chcesz o coś Pana Boga poprosić?
- Poprosić?! Ale fajnie!!

Lila codziennie prosi o to, żeby Rózia rosła. Wnioskując z Rózinego apetytu, Pan Bóg przychyla się do tej prośby całym sercem.

Msza

Lilka, 3 lata, 8 miesięcy i 19 dni
Rózia, 19 miesięcy bez 5 dni

Ja wiem. Są msze dla dzieci, wygłuszane kapliczki dla rodziców małych wrzaskunów, możliwość uczęszczania szychtowego, tak żeby ktoś siedział zawsze z bachorem w domu i parę innych pomysłów na uniknięcie bezpośredniego zderzenia dziecka z liturgią. Ale czasem się nie da. I trzeba iść na mszę razem.
Nie wiem, może są tacy szczęśliwcy, co to po prostu idą, a dzieci grzecznie i cicho zarabiają sobie na królestwo niebieskie. Moje dzieci zarabiają na psychiatryk dla rodziców.

1. Pieśń na wejście
Różyczka przypomina sobie, że w zasadzie jest wieczór, a ona jest zmęczona i dawno nie jadła i zaczyna mi się dobierać do dekoltu. Wprawdzie jestem gorącą orędowniczką nierobienia halo z karmienia w miejscach publicznych, ale jednak w kościele nie będę pokazywała swoich, yyy, poglądów. Wychodzimy.

2. Akt pokuty
Po wyjściu na zewnątrz Róźce na szczęście kolacja wietrzeje z głowy. Są przecież kamyki, gołębie, trawka i wspaniałe schody do bocznej nawy. Żyć nie umierać.

3. Pierwsze czytanie
Przed kościołem spotykamy się z Tatusiem Kochanym, który drugim wyjściem musiał opuścić przybytek z powodu hałaśliwego i nielicującego z sytuacją zachowania pierworodnej.

4. Drugie czytanie
Obok kościoła przechodzi pan z dwoma synkami i ustrojstwem do produkcji baniek mydlanych. Zachwycona młodzież wita go piskami i pełnymi uniesienia okrzykami i biegnie przy jego boku od wejścia głównego do prezbiterium. Oczywiście po zewnętrznej stronie muru, mimo entuzjastycznych okrzyków Lili "Chodźmy do kościoła, chodźmy do kościoła!!"

5. Ewangelia.
Siostry ponownie odkrywają schody do nawy bocznej. Ubrana w białą sukieneczkę Rózia z okrzykiem "Łiiiiiiiiiiiiii!!" zjeżdża na dupce z najwyższego schodka aż na sam dół. Lila dzielnie jej towarzyszy, raz próbowała nawet zjechać na brzuchu. Po naszych sugestiach żeby zeszła, bo to są schody, a nie zjeżdżalnia, tłumaczy jak głupiemu "Ale my się tylko tak bawimy, że to jest zjeżdżalnia" i dalej skacze na tyłku ze schodów.

6. Homilia
Dziewczynki przenoszą się pod główne wejście na podjazd dla wózków. Metalowy. Tupanie do góry i na dół przerywane wzajemnym nawoływaniem się towarzyszy każdemu słowu księdza.

7. Konsekracja
Wszyscy klęczą w skupieniu. Lila podchodzi do jednego z mężczyzn, wychyla się w bok i - patrząc mu w oczy - woła "A kuku!". Matka nie ma siły gromić, bo jest skupiona na tłumieniu śmiechu. Panu zresztą też wesoło. Następnie Lila przypomina sobie, że chce siku.

8. Baranku Boży
Idziemy pod krzaczek.

9. Komunia
Biorę Rózię na ręce. Widząc, że matka coś dostaje, Różyk wyciąga łapę i tonem "Koleś, ja też tu jestem, no heloł, chyba o czymś zapomniałeś", woła "Ja, ja!" i wyciąga rękę po opłatek, następnie znacząco pokazując palcem w kierunku własnego otwartego dzioba. Wracamy na miejsce przed kościołem, ja spłakana ze śmiechu, Rózia obrażona na księdza.

10. Ogłoszenia
Podchodzi do nas jakaś dziewczynka, może dziesięcioletnia i wścibsko pyta "A dlaczego państwo nie są w kościele?". Tłumaczymy, że nie możemy, bo mamy dwie małe psoty, które przeszkadzają innym, dziewczynka zaczyna integrować się z psotami i tupać razem z nimi po rampie dla wózków, ale po chwili przypomina sobie, że miała coś do załatwienia, pyta nas, do której czynna jest "Biedronka" i biegnie, bo zaraz zamykają.
Czeski film.
Nigdy więcej.
To było jak maraton.
Dziękuję za uwagę.

11. Błogosławieństwo.

Zwierzę medialne

Lilka, 3 lata, 8 miesięcy i 15 dni
Róźka, 1,5 roku i 22 dni

Poranek. Róźka już siedzi w foteliku do karmienia (a jakże), Lilka właśnie zwlokła wątłą postać z łóżka i poczłapała do kuchni. Tu nastąpiła piękna i nie tak częsta scena ściskanek, tulanek i całusów siostrzanych.
Zachwycona przyglądam się małym, a wtedy Lilka podnosi główkę i rzuca:
- Mama, a może wzięłabyś aparat? Albo kamerę?
- Tak, a po co?
- No, będziesz na potem miała.

No to wzięłam. I mam. Lilka nie mogła się doczekać aż zobaczy siebie w akcji.

Mata Hari III

Rózia, rok i 7 miesięcy bez 10 dni

- Róźka, zrobiłaś kupę?
- E-e - gorliwie zaprzecza młoda, kręcąc główką, choć zapach z pieluchy zupełnie nie chce potwierdzać jej wersji.
- Zrobiłaś!
- E-e!
- Rózia - zagajam obojętnie - a kto zrobił kupę?
- Ja!

Artystka

Lilka, 3 lata, 8 miesięcy i 11 dni

Lila koloruje rubryczki na druku wpłaty ubezpieczenia i gada: bo tatuś się na pewno ucieszy, jak zobaczy takie piękne kwadraciki. Ja staram sie nie wyjeżdżać, wiesz? Tata na pewno będzie zadowolony, jak zobaczy, że wszystkie kwadraciki mają inny kolor.